- ранҷонидан
- [رنجاندن // رنجانيدن]ранҷ додан, озурдан, хафа кардан, боиси дилгирии касе шудан
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
коҳонидан — [کاهاندن // کاهانيدن] тарзи бавоситаи феъли коҳидан; азоб додан, ба азоб мондан; ҷон коҳонидан бисёр ранҷу азоб кашидан, худро ба азоб мондан (барои расидан ба чизе) … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
дил — [دل] 1. узви марказии низоми гардиши хуни одам ва ҳайвон, ки ҳаракати хунро идора мекунад, қалб; дили бемор дили касал, дили дардманд 2. маҷ. марказ, васат, миён, дарун: дили мамлакат, дили кӯҳ; дили санг мағзи санг, миёни санг; дили шаб ними шаб … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ